Willem Frederik Hermans
Tag: Schrijvers
De gedachten van een schrijver over God doen ons niet God kennen, maar zij doen ons de schrijver kennen.
Goethe: helder water in een aarden kruik, maar op den duur toch ook een beetje een gigantische plafondengel, bij wie je soms oneerbiedig denkt: ‘Wat zou jij een zeur zijn als je geen genie was.’
Als auteur zit je vaak in een zeer merkwaardige situatie: je moet licht scheppen terwijl je vaak in het donker zit.
Uw vrouw kennen we eigenlijk al uit de stukjes!’ riep de dame, met een stem als roze toiletpapier. Ik lachte maar mee, hoewel het pure onzin is. Want je zegt toch ook niet tegen Shakespeare: ‘Wat hòòr ik, heeft uw oom uw pa vergiftigd?’ alleen omdat het in ‘Hamlet’ staat?
Hoe meer de mens sukkelt en spartelt, hoe beter de schrijver schrijft.
Schrijvers zijn ziekelijk nieuwsgierig naar alles wat ze niet aangaat.
Een origineel schrijver is, zolang hij niet dood is, altijd aanstootgevend.
Dagelijks stukjes schrijven is een gek vak. Soms vragen de mensen: ‘Wanneer houd je er eens mee op?’ Ik denk zelf ook wel eens: ‘Ik hou ermee op.’ Maar dan hou ik er niet mee op. Je moet er pas mee ophouden, geloof ik, als je nooit meer denkt: ‘Ik hou ermee op’. Maar dan hou je er niet meer mee op.