Boeddha
Tag: Lijden
Men zou een pleister op vele wonden willen zijn.
Het ongeluk dat men geduldig draagt omdat men het als onvermijdelijk beschouwt, wordt onverdraaglijk zodra men het idee opvat zich ervan te verlossen.
De dieren lijden en hun gejammer vervult de lucht. De bossen vallen ten prooi aan vernietiging. De bergen worden opengescheurd voor de metalen die in hun aderen groeien. En de mens looft en prijst degenen die aan de natuur en aan de mensheid de grootste schade berokkenen.
Er bestaat een tegengif tegen het lijden: je bevrijden van begeerte, van gehechtheid, van het zelf.
Geboorte, ouderdom, ziekte, dood, het gebonden zijn aan wat men haat, het gescheiden zijn van wat men liefheeft, en wat men wil hebben en niet krijgt, zijn alle vormen van lijden; kortom, het vijfvoudig hangen aan bestaan is lijden.
Dat alles wat gebeurt nu vervaagt in de tijd, dat het allemaal vluchtig is en onwerkelijk, onbestendig als een luchtspiegeling, dat is wel de diepste betekenis van het lijden.
Een leven vol zelfkastijding is pijnlijk, onedel en ijdel.
De levenssmart doet de gedachten aan de dood verdragen, de gedachten aan de dood doen de levenssmart verdragen.
