François de La Rochefoucauld
Tag: IJdelheid
Menigeen zou zich verwonderen, indien hij zag, waaruit zijn geweten, dat hem als iets zo verhevens voorkomt, eigenlijk is samengesteld: ongeveer uit een vijfde mensenvrees, een vijfde bijgeloof, een vijfde gewoonte, een vijfde vooroordeel, en een vijfde ijdelheid: zodat hij in de grond niet beter is dan de Engelsman, die ronduit zei: ik kan mij de weelde niet veroorloven, er een geweten op na te houden.
Nieuwsgierigheid is slechts ijdelheid. Meestal willen we alleen maar iets weten om erover te kunnen praten.
De deugdzaamste mens is hij, die zich ermee tevreden stelt deugdzaam te zijn zonder te trachten het ook te schijnen.
De deugd zou niet zo ver gaan, indien de ijdelheid haar geen gezelschap hield.
Wanneer ge een weldaad hebt bewezen en een ander heeft haar genoten, waarom zoudt ge dan nog bovendien, zoals dwazen doen, een derde begeren: als weldoener geprezen te worden of dank te oogsten.
IJdel is de strijd over zaken van gevoel.
Een leven vol zelfkastijding is pijnlijk, onedel en ijdel.
Sommige boeken schijnen niet geschreven te zijn opdat men er iets uit zou leren, maar opdat men eruit zal merken dat de schrijver een heleboel wist.
