Karel Jonckheere
Tag: Begrafenis
De praal der begrafenissen geldt meer de ijdelheid der levenden dan de eer der gestorvenen.
Goed beschouwd is niets zo waar als een begrafenisrede: zij zegt precies wat de dode had moeten zijn.
Als de mensen geweest waren wat hun grafschriften vermelden, zouden zij reeds veel eerder gestorven zijn: van verveling.
Waarschijnlijk treft men nergens meer waarachtig gevoel en meer wansmaak aan dan op een kerkhof.
De laatste eer, die men doden bewijst, is somtijds de eerste.
Een mens zonder gebreken zou wanhopig vervelend zijn; gelukkig bestaat die soort alleen op grafzerken.
Er zijn geen handleidingen voor ons gedrag bij overlijden van mensen met wie niet was om te gaan.
Mensen dragen op begrafenissen soms hoeden waarmee ze elkaar op bruiloften aan het lachen maken.
