François de La Rochefoucauld
Tag: Hartstocht
Ik weet nooit of ik medelijden moet hebben met iemand die tot bezinning komt, of dat ik hem moet feliciteren.
Wijze mensen mogen zeggen wat ze willen, maar de ene hartstocht wordt nooit genezen door een andere.
In het menselijk hart volgen de hartstochten elkaar voortdurend op, zodat de ruïne van de ene bijna altijd het fundament van een andere is.
De rede leidt slechts een klein deel van de mens, het minst belangwekkende. De rest gehoorzaamd aan het gevoel, echt of vals, en aan de hartstocht, slecht of goed.
Vergissen is menselijk, duivels echter als men door hartstocht blijft vergissen.
Waar de gierigheid oppermachtig is, sluit zie iedere andere hartstocht uit.
Het staat niet aan ons, of wij hartstochten willen hebben of niet; wel staat het in onze macht, of wij er ons door laten beheersen of niet.
