Wanneer spiegels niet breken worden ze oud. Ze krijgen zo hier en daar een donkere vlek. Maar wat ze bijna tragisch maakt, is de vermoeidheid van het glas dat zijn plicht blijft doen. Het heeft zó veel gezien dat er niet meer is. Het is aan het eind van zijn krachten. Het snakt ernaar, eindelijk niet meer hoeven te kijken.
Simon Carmiggelt
Gerelateerde berichten